حق حیات بهعنوان اساسیترین حقوق بشری، همواره مورد توجه مکاتب مختلف فکری و مذهبی، مخصوصاً ادیان توحیدی قرار داشته است و مسئله سقط جنین یکی از مهمترین مباحثی است که در این زمینه مطرح میشود. حیطههای مختلف، هریک از موضوعات سقط جنین برحسب زاویه نگاه محقق قابل بررسی و قضاوت است لذا نوع سقط در تعیین حکم آن نقش اساسی دارد. سقط جنین را میتوان حول محور دو حق بنیادین مادر و جنین مبنی بر حیات در دوران بارداری مورد واکاوی قرارداد. ازاینرو، مبنای جرمانگاری سقط جنین ترجیح یکی از این دو حق است. این پژوهش با روش کتابخانهای از رهگذر تبیین عناصر متشکله جرم سقط جنین و نحوه واکنش کیفری شارع و قانونگذار شرع در قبال این جرم، مبنای جرمانگاری را حمایت از حق جنین قابل زیست بنا نهاده و مورد تجزیهوتحلیل قرار داده است. درنهایت سقط جنین با انقطاع عمدی دوران بارداری مطلقاً حرام و جرم و جنایت بر شخصیت حقوقی جنین است. در شرع اسلام مستوجب دیه و تعزیر دانسته شده و قانونگذار به تأسی از فقه، سقط جنین را در قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1375 و 1392 جرم و مستوجب مجازات دانسته است.